Siyah

Kara notalardan örülmüş bir mağarada buluyorum huzuru,
Siyah

Rengarenk parlamak istiyorum, gözleri kamaştırmak
Ama işte ben
Siyah

Çürümeye terk edilmiş, dalından düşmüş meyveler gibi.
Duvarlarım soğuk, buz
Giderek küçülüyorum...

Dur diyen olmadıkça dünyaya karışıp tersine dönmek normal...

Aldığım nefes zehirliyor kanımı, pıhtılaşmış akmıyor.
Kan gitmiyor kalbime, atmıyor.
Heyecan mı? Yok, hatırlamıyor.
Durmuş çoktan, dönmüyor.

Bir koşturmaca yalnızca, o da ezbere
Soruların cevapları bile ezbere
"İyilik, senden?" diyor, umursayan olmadığından
Ve yine ters yöne koşuyor zaman, yetişeceğini sandığından.






*photo: Federico Bebber

Bir Park Var

Toprağın kokusu, yeşilin büyüsünü anlatıyor insanoğluna
Ve bir gün paranın yeşilini yeniyor yaprağın yeşili...

Bir park var, salıncaklarında çocuk ruhlar sallanıyor
Toprağın kokusuna bir tutam özgürlük karışıyor...

Aynı topraktan beslendiğini unutmuyor burada karınlar
Her öğünde karındaşlıklarını hatırlıyorlar.
Farklılıklarını vurgulayan isimlere aldırmadan nefes alıyorlar
Ve yanyanalar
Ne birbirinin altında, ne de arkasında
Halka halka sevgiyi yayıyorlar...

Kapıyorum gözlerimi,
Bu inancın kokusu...

Oyunu iyiler kazanırken çelme takacaktı tabi kötü oğlanlar
Duyuyorum seslerini...
Bu ıhlamur kokusu!?

Şimdi üstlerine doğru koşuyorlar,
Toprağı suyla korkutacaklarını sanıyorlar.
Görmüyorlar,
Bu hesabın sorgusu...

Kutsal bir duvar örüyor kadınlar
Ve dimdik duruyor adamlar
Sanki "her şey güzel olacak" diyor dudaklar
Biliyorum,
Bu sahiplenme duygusu...

Sonra karanfil kokusuyla doluyor sokaklar
Çok geçmeden zehirli dumanlara karışıyorlar
Ve kimyasal atık gibi ürüyor nefretle beslenmiş ruhlar,
Kana doymuyorlar.

Görüyorum,
Bu zalimin korkusu...