Bazen hiçbir şey söylemeden kalıyorum öyle, bazen söyleyemeden.
Zaman akıyor ama bir gözyaşı kadar boşa.
Çocuklar ölüyor anne, adamlar kızıyor hala.
Yaşların en gerçeği, karışıyor sentetiğine
Zaten hatırlarsın Haziran'dan bu koku da ne
Kanlı elleri hem yüreğimde hem bedenimde
Bir de ev derler buraya da
Zor ev demek, ekmek götüremediğin yere.
Melekleri uyutuyorlar ama gökyüzünde değil yeryüzünde.
Gündüzü çağıran gece gibi
Mutluluğu çağıran bir hüzün
Umudu vaad eden ışık gibi karanlıkta
Ebedi bir uyku da vaad ediyor uyanışı sana, bana
Ve bir melek daha uykuya yatarken
Sessizce geçiyoruz yanından
Son nefesiyle üflüyor uyanışı
Başlarız belki en başından
#berkinelvan
