bir orman yangını

bir orman yangını tam göğsümün orta yerinde. sönsün diye yazıyorum, yazıyorum, yazıyorum...
yazdıkça rüzgâr yön değiştiriyor, alevler tüm bedenime sıçrıyor.
sönmüyor.

ona temas ettiğim buzdan ellerim teninde eriyip gitti, buharlaştı. varlığımın tek kanıtı havaya karıştı, bulutlara anlattı gerçekleri. sonra yağmurlar yağdı, yine sönmedi yangınım. yangınım da ağladı. bulutlar sarılmak istedi, soğutmak göğsümü. gücü yetmedi gökyüzünün.

gönlün gücü yetmediği yerde gökyüzü hükümsüzdü.

önce; öptüğü dudaklarım,
sonra; başını koyup uyuduğu dizlerim kül oldu.

konuşamam artık, yürüyemem, koşamam.

sizin için her şey hep kolay oldu, ben susup oturamam.

-mış’lı -muş’lu bir masala çeviremem yaşadıklarımı, hissettiklerimi. yutkunup uyuyamam. korkup kaçamam bağladığınız kazıklardan. içkilerinizi hazırlayın, izleyin şimdi yanışımı.

koparın tek tek, yiyin tüm parçalarımı. benden geriye tek bir iz bırakmayın. inanmayın varlığıma, hiçbir zaman var olmamışım gibi yaşayın. bitirin beni. bitsin.