bir şey oldu ve tüm kelebekler öldü, renkler silindi, sesler sustu.
alışık olmadığımız şey değil tabii, döndük ardımızı uyuduk.
boşveeer.
bir damla akmak için inat ediyor, diyorum, kurumuş kalmış koskoca kuyuyu sen mi ıslatacaksın.
boşveeer.
ve kafam güzel değil, ve olmadığı her an için pişmanım. yani demem o ki;
boşveeer.
turuncu bir balık vardı halbuki avucumda, kuyulardan çıkarıp açık denizlere salacaktık onu.
bir şişeye ikimizi koyup dilek tutacaktık sonra, bir deniz fenerinde yalnız başına oturan tonton bir amcaya gitsin diye.
balık öldü ama;
boşveeer.
boşver be, anlaşılmak da bir lüks neticede.
kendini bilmeyenler nasıl bilirlerse bilsinler seni. sen devam et.
boşver.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder